De VPRO presenteert de telefilm Hope, geïnspireerd op het schandaal dat in de zomer van 2013 uitbarstte rond bankier Willem Buiter en econoom Heleen Mees. Buiter klaagde zijn minnares Mees aan wegens stalking, Mees belandde in een cel en de hele Nederlandse goegemeente had zoals gebruikelijk binnen 5 seconden een oordeel klaar. Later werd duidelijk dat de zaak heel anders in elkaar stak dan de bankier beweerde. Mees, die ernstige reputatieschade opliep, eist een schadevergoeding van tientallen miljoenen.
De meningen over Hope zijn nogal verdeeld, om het zacht uit te drukken. Op Twitter zijn de mannen veelal negatief en de vrouwen positief over de film van Erik de Bruyn (Wilde Mossels) met in de hoofdrol Monic Hendrickx.
Sympathieke poging om mediahype Heleen Mees te gebruiken als kritiek op invloed van het old boys network in de bankenwereld. Monic Hendrickx is sterk als seksueel losbandige power woman die slappe mannetjes ontmaskert met wulpse gedragingen. Zij heeft duidelijk plezier in haar rol, dat uitstraalt op hoe haar stoute verleidster ongegeneerd met haar eigen seksualiteit speelt. Het feminiene uitgangspunt heeft zeker potentie, maar uiteindelijk zwicht het voor gebruikelijke braafheid van politiek correct evangeliseren. Mannelijke bankiers zijn slappelingen. New York is eigenlijk een wereldstad met provinciementaliteit. De kleine man wordt gepiepeld door het systeem. Om de een of andere reden voelen veel telefilms alsof ze te geforceerd een breder maatschappelijk belang opzoeken. Alsof de toegang tot overheidssubsidie alleen kan geschieden met een afturflijstje van maatschappelijk relevante issues.
"de hele Nederlandse goegemeente had zoals gebruikelijk binnen 5 seconden een oordeel klaar. Later werd duidelijk dat de zaak heel anders in elkaar stak dan de bankier beweerde."
Ik heb me er destijds, buiten dat ik er een mogelijke inspiratie voor een Shakespeareaans liefdesdrama in zag, gezien het zich buitenproportioneel ontwikkelende karakter, en we nu dus met een vast en zeker typisch Nederlands resultaat zitten (u weet wel), enorm verbaasd en ook geërgerd aan de zeer vooringenomen tegen Mees gerichte hetze destijds zonder kennis te hebben van e.e.a. door vooral de kwaliteitsmedia en daarmee dus ook een hoger opgeleid publiek.
Je kunt dan bij dat overwegend hoger opgeleide, zeker ook progressieve cq liberale volksdeel i.c.m. die "kwaliteits"media met recht spreken van een "goegemeente", waarbij die op een mij dan toch nog zeer verrassende wijze een beschamend achtergebleven gezicht heeft laten zien als uit tijden waarbij de vrouw in liefdeszaken en affaires op voorhand de kwade genius is.
Zelf had ik al voor deze affaire een zwak voor Mees' sterke economische columns die vaak verrassende inzichten en/of originele prikkelende opinies herbergden. Gelukkig is ze weer terug als columniste.
Kenmerkend, die reacties op twitter. Kennelijk zit er tussen al die lui die hun mening in maximaal 140 tekens ventileren zelfs niet een die ook maar Monic Hendrickx bij Pauw heeft horen uitleggen dat die telefilm niet meer is dan geïnspireerd door. Dus niet eens gebaseerd op, want geen van de betrokkenen wilde meewerken. Dan zit je toch echt op het niveau van iemand die een film of boek van de speelse complottist Thomas Ross met de realiteit verwart.